«Στις 9 Αυγούστου 1945, στις 11:02 π.μ., έγινε η έκρηξη μιας ατομικής βόμβας σε ύψος 550 μέτρων πάνω από το Ματσουγιάμα –σο, κέντρο της συνοικίας Ουρακάμι στο Ναγκασάκι. Ένα κύμα ανέμου με ταχύτητα 2.000 μέτρα το δευτερόλεπτο ανέτρεψε, κονιορτοποίησε και συνέτριψε καθετί που βρήκε στο δρόμο του. Τα συντρίμμια στο κέντρο της έκρηξης παρασύρθηκαν ψηλά στον αέρα και η μάζα αυτή ξανάπεσε στη γη. Από την άλλη μεριά, η θερμότητα των 9.000 βαθμών έκαψε ό,τι συνάντησε και τα θραύσματα της βόμβας άναβαν παντού πυρκαγιές. Ένα σύννεφο από σκόνη και συντρίμμια πέταξαν προς τον ήλιο και έφεραν σκοτάδι. Τρία λεπτά περίπου κράτησε και μετά άρχισαν να πέφτουν αφήνοντας ανοιχτό τον δρόμο στις ακτίνες να φωτίσουν το πεδίο του μακελειού. Περίπου 30.000 νεκροί, πάνω από 100.000 τραυματίες. Χωριστά οι δεκάδες χιλιάδες εκείνων που προσβλήθηκαν από την ατομική αρρώστια, τη ραδιενέργεια. […]
Στις 10 Αυγούστου 1945 ο ήλιος ανέτειλε πάλι πίσω από το όρος Κομπίρα. Δεν φώτιζε πία την όμορφη πεδιάδα που μέσα στην πρασινάδα της κολυμπούσε σαν διαμάντι η άλλοτε ευτυχισμένη πολιτεία, αλλά τον τραγικό πίνακα μιας έρημης, πυρπολημένης πόλης. Στη θέση ενός μέρους που άνθιζε η ζωή, έμειναν φρικτοί λόφοι. Κάτω από τις ανεστραμμένες καμινάδες, τα εργοστάσια έδειχναν τα ερήπια τους. Οι δρόμοι σκεπασμένοι από τους γκρεμισμένους τοίχους δε ξεχώριζαν.»
66 χρόνια έχουν περάσει από τότε που το βομβαρδιστικό Bockscar έριξε την Fat Man, μια ατομική βόμβα που περιείχε πυρήνα 6.4 κιλών πλουτώνιο-239 πάνω από τη βιομηχανική περιοχή του Ναγκασάκι. Η ρίψη της προκάλεσε περίπου 40.000 νεκρούς, ενώ άλλοι τόσοι πέθαναν τους επόμενους έξι μήνες από άλλες παρενέργειες της έκρηξης.
Η Ιαπωνία, τόσα χρόνια μετά τις ατομικές βόμβες για άλλη μια φορά αντιμετωπίζει πυρηνική κρίση. Λίγους μήνες πριν, η διαρροή ραδιενέργειας στους πυρηνικούς αντιδραστήρες της Φουκουσίμα, εξαιτίας του καταστροφικού σεισμού, διαψεύδει τις απόψεις των επιστημόνων μετά τις 2 ατομικές βόμβες στο τέλος του Β΄ Παγκοσμίου, ότι η χρήση ατομικής ενέργειας μπορεί να χρησιμεύσει για καλό σκοπό πέρα από τη κατασκευή φονικών όπλων. Όπως αποδείχθηκε οι κίνδυνοι είναι τεράστιοι. Ο πρωθυπουργός της χώρας Ναότο Καν έκλεισε την τελετή τίμησης των νεκρών δίπλα στο Μνημείο Ειρήνης της Χιροσίμα με έκκληση για την αποπυρηνικοποίηση της χώρας. Ο δήμαρχος της πόλης Καζούμι Ματσούι, συμφώνησε λέγοντας πως "η εμπιστοσύνη που είχε κάποτε ο λαός της Ιαπωνίας στην πυρηνική ενέργεια έχει ραγίσει".
 |
| Άγαλμα με παιδιά κοντά στο μουσείο ατομικής βόμβας |
 |
| Στήλη που δείχνει το σημείο όπου έπεσε η βόμβα |
 |
| Άγαλμα της Ειρήνης |
Γενικότερες Πληροφορίες
Το Ναγκασάκι είναι πόλη της νοτιοδυτικής Ιαπωνίας , πρωτεύουσα του ομώνυμου νομού στο νησί Κιουσού. Βρίσκεται στο εσωτερικό ενός μικρού κόλπου που ανοίγεται στην Ανατολική Κινέζικη Θάλασσα και ήταν ήδη γνωστό από το 13ο αιώνα. Η ανάπτυξή της όμως άρχισε μόνο γύρω στα μέσα του 16ου αιώνα όταν έγινε το κυριότερο λιμάνι για εμπόριο με την Πορτογαλία, την Ισπανία και αργότερα με την Ολλανδία, καθώς και βάση συγκοινωνιών με άλλα ασιατικά κράτη, όπως η Κίνα και οι Φιλιππίνες. Το 1637, αφού εκδιώχθηκαν οι Πορτογάλοι και οι Ισπανοί, το λιμάνι έμεινε ανοιχτό μόνο για τους Ολλανδούς και τους Κινέζους, τα πλοία των οποίων όμως έπρεπε να σταματούν στην είσοδο του κόλπου. Ύστερα από μια σειρά συμφωνιών που υπεγράφησαν το 1858 – 59, το λιμάνι ξανάνοιξε τελείως στο εμπόριο, πρώτα με τις Ηνωμένες Πολιτείες κι έπειτα με τις άλλες χώρες. Η πόλη επεκτάθηκε σημαντικά μετά τον πόλεμο , είναι σήμερα σπουδαίο εμπορικό κέντρο, έδρα κυρίως εργοστασίων χαλυβουργίας και ναυπηγείων. Διαθέτει επίσης μία από τις μεγαλύτερες δεξαμενές πλοίων στον κόσμο. Η πόλη υπέστη τεράστιες ζημιές από την έκρηξη της δεύτερης ατομικής βόμβας μετά την πρώτη της Χιροσίμα, λίγο πριν από το τέλος του Β’ παγκοσμίου πολέμου, ανοικοδομήθηκε ταχύτατα και αναπτύχθηκε τόσο ώστε έγινε ένα από τα σπουδαιότερα οικονομικά κέντρα της Ιαπωνίας.
Δημοφιλή Αξιοθέατα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου